شهر فوچا در ازمیر
فوچا با نام باستانی فوکایا نام شهر باستانی – توریستی و کوچکی در شمال شرق استان ازمیر است که در فاصله 70 کیلومتری از شهر ازمیر واقع شده است. این شهر یکی از 12 شهری است که یونانیان باستان در مناطق آسیایی مشرف به دریای اژه به وجود آوردند. فوچا علاوه بر اهمیت تاریخی و باستان شناسی، شهری اساطیری است که نام آن در کتاب حماسی ادیسه نوشته‌ی هومر نیز آمده است.
اگر تمایل دارید تعطیلات آرامی را در ازمیر، که به مروارید دریای اژه مشهور است، به دور از ازدحام سپری کنید، پیشنهاد آژانس گردشگری یگانه گشت به شما شهر کوچک و باستانی فوچا است که می‌تواند به دور از هر گونه شلوغی و ازدحام و مملو از آرامش و سکون تجربه فوق العاده‌ای را برای شما رقم بزند.
شهر فوچا در 65 کیلومتری مرکز ازمیر واقع شده است، بافت آن بسیار محلی بوده، اما با اینحال مملو از جاذبه های دیدنی است که می‌تواند باعث خاطره انگیز شدن هر چه بیشتر سفر شما شود.
[lwptoc title=”فهرست مطالب”]
جالب است بدانید که فوچا یا همان فوکایا دوران باستان نیز همانند شهر تاریخی اِفِسوس در زمان سلسله هخامنشیان جزئی از قلمرو پادشاهی ایران بوده است. در واقع سپاهیان کوروش به رهبری شخصی به نام هارپاک موفق به فتح این شهر شده بودند که بعدها در جنگی به فرماندهی اسکندر مقدونی آن را از دست دادند.
تاریخچه شهر فوچا
شهر فوچا که در گذشته‌های دور به فوکایا (انگلیسی: Phocaea) شهرت داشت؛ از جمله شهرهای باستانی ایونی است، ایونی به معنای آن است که این شهر توسط یونانی‌هایی که در آسیای کوچک مستقر بودند تاسیس شده است. فوچا یا فوکایا در دوران باستان در کرانه غربی آناتولی قرار داشت ولی امروزه با تغییر مرزهای کشورها پس از هزاران سال در خاک ترکیه و استان ازمیر قرار گرفته است.
مردم فوچا در گذشته بازرگانان و دریانوردان ماهری بودند آنها برخلاف سایر تمدن‌های بزرگ آن زمان که از کشتی‌های باری استفاده می‌کردند؛ با قایق های تندرویی که مجهز به 50 تا 500 نفر پاروزن بود در دریاها حرکت می‌کردند.
حاکمان فوکایا به برقراری ارتباط دوستانه با سایر تمدن‌ها علاقه‌مند بودند و با تمدن‌های مطرح آن زمان از جمله مصر، میلتوس‌ها، در ورودی داردانل ، لامپساکوس ( لاپسکی ) و آمیسوس در دریای سیاه تجارت می‌کردند.
آنها همچین چندین شهر را تاسیس کردند که از جمله آنها می‌توان ماسالیا (مارسی کنونی در فرانسه)، الئا ( ولیای کنونی در جنوب ایتالیا) و شهرهای آلالیا (آلاریای کنونی) و امپوریون (آمپوریاس) را نام برد.
کاوش‌های انجام شده در قرن کنونی گفته‌های هرودت (تاریخ‌نگار و جغرافی‌دان مطرح یونانی) را تایید می‌کند؛ به خصوص با کشف تیرها، سر نیزه‌ها و گلوله‌های توپ ایرانی متعددی که در حوالی شهر یافت می‌شوند صحت این دیدگاه را تأیید می‌شود که این دیوارها همان دیوارهایی هستند که به دستور پادشاه کشور آندلس ( اسپانیای کنونی) ساخته شده‌اند
به گفته هرودوت (484-425 قبل از میلاد)، رابطه شهر تاریخی فوچا با سرزمین های دور همیشه بسیار خوب بوده است و یکی از مهم ترین شواهد این امر، تامین منابع مالی برای ساخت دژهای دفاعی و مستحکم برای شهر توسط پادشاه شهر آندلس یعنی آرگونتونیوس بود که رابطه دوستانه‌ای با حاکمان شهر فوچا داشت. با این حال، این دیوارهای مستحکم نتوانستند از تصرف این شهر در سال 546 قبل از میلاد به دست ایرانیان جلوگیری کند.
خانه‌های سنگی فوچا
نخست آنکه خانه‌های فوچا بیشتر به صورت ویلایی هستند و کمتر خانه‌ای به صورت آپارتمان در آن وجود دارد. با اینحال مردم ترکیه به خانه‌های فوچا عنوان خانه‌های برجی داده‌اند چرا که این خانه‌ها کم عرض ولی مرتفع هستند این خانه‌ها که گاه به صورت پراکنده و گاه بی فاصله نسبت به هم قرار گرفته‌اند هارمونی و جلوه زیبایی به شهر بخشیده‌اند.
خانه‌های شهر فوچا که بنای سنگی دارند توسط یونانی‌ها که ساکنان اولیه این منطقه در سده‌های گذشته بوده‌اند ساخته شدند و اکثرا قدمت چند صد ساله دارند.
جالب است بدانید که سنگ‌های به کار رفته در معماری بیرونی این خانه‌ها از معادن سنگیِ خودِ شهرستانِ فوچا استخراج شده است.
در سال های اخیر، برای حفاظت از خانه های سنگی زیر نظر وزارت فرهنگ و گردشگری ترکیه، بر روی این خانه‌ها به عنوان بخشی از میراث فرهنگی و ابنیه تاریخی استان ازمیر؛ اقدامات مرمتی به صورت کاملا پیشرفته صورت گرفته است.
سبحاتین کاراجا، مورخی محلی که صاحب بوتیک هتلی سنگی در شهر فوچا است در مصاحبه‌ای که با خبرگزاری آناتولی (AA) انجام داده، به اهمیت فوچا در دارا بودن بسیاری از بناهای تاریخی از جمله اولین آمفی تئاتر آناتولی اشاره کرده است.
وی همچنین از فوچا به عنوان شهری که مناسک مذهبی از جمله انجام مناسک و رسوم عید قربان در آن مفصل برگزار می‌شود یاد کرده است.
صخره‌های سیرِن
صخره های سیرِن که در شاهکار ادبیات جهان یعنی اودیسه اثر هومر ذکر شده است در فوچای ازمیر قرار دارند.
از زمان‌های گذشته اعتقاد بر این بود که این صخره‌ها به شکل موجوداتی خاص هستند که بدن آنها به شکل پرنده و سر آنها مانند سر زنان است. دلیل اشکال جالب این صخره‌ها آن است که این صخره‌ها ساختاری آتشفشانی داشته؛ در نتیجه در طول قرن‌ها فرسایش یافته و به اشکال خاص و ماوراء طبیعی تبدیل شده‌اند.
در افسانه‌ها آمده است که این موجودات سنگی با موسیقی توجه مردم را به صخره‌ها جلب می‌کردند در نتیجه ملوانانی که توسط موسیقی افسون شده بودند راه خود را گم می‌کردند و درنهایت با صخره ها برخورد می‌کردند و غرق می‌شدند.
در حماسه هومر از صخره‌های سیرِن به عنوان «صخره‌هایی که کشتی‌ها به آنها برخورد می‌کنند» نام برده شده است.
هومرشاعر و داستان سرای یونانی
سیرن‌ها که در اساطیر یونان وجود داشته‌اند اما هومر اولین کسی بود که در هشت قرن قبل از میلاد مسیح در کتاب خود یعنی کتاب ادیسه به توصیف آنها پرداخت.
در کتاب ادیسه دو مورد از این موجودات که به سیرِن (Siren) شهرت دارند توسط هومر توصیف شده است، آنها با آهنگ‌های مسحورکننده خود، مسافران و ملوانان کشتی‌ها را سحر و افسون می‌کردند، کشتی آنها را به قسمت‌های خطرناک و طوفانی دریا می‌کشاندند و سرانجام باعث برخورد کشتی به صخره‌ها و متلاشی شدن کشتی و در نهایت غرق شدن کشتی با تمامی مسافران و ملوانانش می‌شدند.
محققان مدرن بر این باورند که ملوانان همه این صداهای دلربا را از غارها شنیده‌اند که در دریاهای ترکیه و یونان به وفور یافت می‌شود. شاید به همین دلیل است که هیچ کس موجودات آوازخوان را ندیده است.
همچنین فوچا 6 جزیره خالی از سکنه به نام های اوراک، اینجیر، فنر، آتاتورک، کارتدره و متلیک دارد.
در جزیره اوراک، یک ساحل سنگریزه ای طولانی وجود دارد که در قسمت جنوبی شهر فوچا واقع شده است. اوراک، آتاتورک و کارتدره دارای صخره های شیب دار به ارتفاع 80 متر هستند. جزایر به طور کلی پوشیده از علف های هرز و بوته‌ها هستند. یک جنگل کوچک مملو از درختان کاج نیز در ساحل شمالی جزیره اینجیر و منطقه‌ای پوشیده از کاکتوس در جزیره فنر وجود دارد.
معبد فضای باز سیبِل
معبد سیبِل که به الهه باروری در منطقه آناتولی در دوران باستان مشهور بوده است، حدود 580 سال قبل از میلاد مسیح به صورت طاقچه‌هایی روی صخره‌ها حک شده است؛ و دقیقا به همین خاطر به آن معبدِ فضای باز می‌گویند. این طاقچه‌های کوچک برای قرار دادن غذاهای نذری و فانوس برای ملوانان جهت پیدا کردن مسیر و راه در دریا بود.
علاوه بر آن تندیس‌های از گریفون و اسب 2600 ساله نیز در این منطقه وجود دارد. گریفون یکی از جانوران اسطوره‌ای مشترک میان بسیاری از اقوام آسیایی و اروپایی است که بدنی مثل شیر و سر و بالی مثل عقاب دارد.
منبع:
بدون دیدگاه